Lochem neemt afscheid van twee wethouders

0
De scheidende wethouders Trix van der Linden (l) en Ingrid de Pagter met echtgenoten tijdens hun afscheidsreceptie (foto: LochemsNieuws)

LOCHEM – Met een receptie heeft Lochem woensdagmiddag (16/5) afscheid genomen van de wethouders Trix van der Linden (D66) en Ingrid de Pagter (CDA). Voor de laatste keer schudden ze de hand van partijgenoten, raadsleden, ambtenaren, maatschappelijke organisaties en inwoners.

Griekse tragedie
Burgemeester Sebastiaan van ‘t Erve vergeleek de beide wethouders met figuren uit Griekse tragedies, hoewel hij het vertrek op zich niet als tragedie zag. ,,We zien om in dankbaarheid”, zo begon hij. Ingrid de Pagter vergeleek hij met ‘de kleine Hermes’. Zij kwam een jaar geleden binnen als opvolger van Jan Kottelenberg. ,,Je sprong op een rijdende trein en binnen de kortste keren rende je de trein voorbij”, aldus Van ‘t Erve.

Dagkoersen
,,Je liep het vuur uit de sloffen en de zaken waarmee je bezig was ontwikkelden zich zo snel dat er een soort dagkoersen ontstonden, waardoor je ons steeds weer moest bijpraten. En dat deed je geweldig.”

Een groot compliment kreeg de scheidende wethouder uit de Betuwe voor de doorbraak die ze forceerde rond het beoogde bedrijventerrein Ikink, nabij Exel Tol. De gemeente mag dat nu in procedure brengen van provincie en de regio. Dat was lange tijd onbespreekbaar. Het betekent nog lang niet dat de eerste kavels kunnen worden uitgegeven maar procedureel is het een ferme stap.

Hercules
Trix van der Linden werd vergeleken met Hercules en de 12 moeilijke werken die hij moest uitvoeren. ,,Je was een noeste werker. Ik wenste soms dat je wat meer zou genieten van wat je realiseerde”, zo zei de burgemeester. Zoals ervoor zorgen dat de schouwburg behouden bleef voor Lochem, terwijl dat ook anders had kunnen aflopen.

Van der Linden zette zich misschien nog wel het meest in voor kwalitatief goede jeugdzorg, zo bracht Van ‘t Erve in herinnering. Dat deed ze voor de gemeente Lochem maar ook voor de hele regio. Maar het meest bekend werd de D66-wethouder toch wel van de perikelen rond de huishoudelijke hulp en de Wmo. ,,Je hebt ervoor gezorgd dat alle gemeenten in het land kunnen profiteren van jurisprudentie op dat gebied”, zei de burgemeester.

Trix van der Linden

Trix van der Linden noemde het zorgdossier in haar afscheidsspeech zelf ook in een rijtje van zaken die haar het meest bij zijn gebleven. Daartoe horen ook de al genoemde schouwburg, zonneparken en windmolens. Over het politiek-bestuurlijke handwerk zei ze: ,,Het schrijven van een college-akkoord is één, het uitvoeren is een stuk complexer.”
De beste herinnering houdt ze over aan de persoonlijke gesprekken met inwoners en – inderdaad – de jeugdzorg. Bij dat laatste liepen de belangen van de gemeenten in de regio soms uiteen. ,,Maar uiteindelijk hebben we elkaar wél gevonden en zijn er goede dingen bereikt.”

Pijn
Pijn doet het afscheid wel degelijk. ,,Ik deed het met hart en ziel maar de kiezer heeft anders beslist. Dat is democratie en zo hoort het ook.”

Tot slot gaf ze een boodschap mee aan de opvolgers: ,,Lochem heeft veel betrokken inwoners en vrijwilligers. Daarmee heeft u goud in handen. Geef ze het vertrouwen, neem ze serieus en beheers de kunst van het loslaten.”

Ingrid de Pagter

Ingrid de Pagter begon te zeggen dat ze graag door was gegaan in Lochem. Eerder liet ze weten dat ze daarvoor zelfs naar de gemeente had willen verhuizen. Maar de democratie trof ook haar eigen CDA en dus moet ze na een jaar alweer het veld ruimen.

Over de rijdende de trein waarover de burgemeester sprak, zei ze: ,,Het wordt inderdaad gezegd dat ik op die trein sprong en er al snel op vooruit liep. Eerlijk gezegd heb ik me wel eens afgevraagd of ik nu zo hard liep óf dat die trein zo langzaam reed.” Áls ze het antwoord al gevonden heeft, hield ze die voor zich.

Het Plein
Ook Ingrid de Pagter kreeg te maken met een aantal lastige dossier. Zoals die van Het Plein. Daarbij stond ze wat langer stil. Ze nam het op voor de medewerkers van dit orgaan voor werk en inkomen van Lochem en Zutphen. ,,Er werken daar mensen. Die worden al tijden geconfronteerd met negatieve berichtgeving. Dat moet verschrikkelijk zijn. We hebben vaker besproken hoe we de focus eraf konden krijgen, maar dat is ons niet gelukt.”

Het Plein houdt eind dit jaar op te bestaan. Een deel van de taken gaat vrijwel zeker naar Delta. Daarvan zei De Pagter dat ze hoopt dat de resterende drie gemeenten, die de basis van die organisatie vormen, Delta blijven steunen. Zutphen en Brummen stappen eruit, Lochem, Bronckhorst en Voorst blijven aan boord.

Beeldvorming
Ze maakt zich zorgen ook meer in het algemeen zorgen over hoe dingen soms ineens onder een vergrootglas komen te liggen, zoals bij Het Plein. ,,De beeldvorming kan via onder meer social media zomaar omslaan. Opmerkingen die ineens voor velen ‘de waarheid’ worden. Hoe moet je daar mee omgaan? Ik weet het niet”, aldus De Pagter.

De rol van een wethouder is volgens haar vaak lastig omdat er veel belangen spelen die je niet wilt schaden. ,,Je kunt niet altijd alles zeggen en daar krijg je dan wel eens kritiek op. Die kritiek begrijp ik dan ook wel.” Ze zei overigens vooraf te zijn gewaarschuwd voor de Achterhoekse mentaliteit. Maar ze liet zich toch wel eens verrassen door het bekende fenomeen dat ‘we’ met een ‘jaja’ vaak ‘nee’ bedoelen.

CDA
Ze stak haar Lochemse partijgenoten van het CDA een hart onder de riem. ,,Het CDA-team staat als een huis. Ik ben zeer dankbaar dat ze steeds achter hun wethouder zijn blijven staan. Ze moeten nu het vertrouwen van de kiezer terugwinnen en dan zie ik ze over 4 jaar zomaar terugkomen met 4 of 5 zetels.” De partij ging in maart van 4 naar 3 zetels.

Spijt
Ingrid de Pagter heeft maar van één ding spijt. Dat was het feit dat ze op haar eerste werkdag in Lochem hoge hakken droeg. De burgemeester vroeg haar ter kennismaking mee op een wandeling. ,,Dat werd er eentje van zo’n vijf kilometer. Ik zei dat ik nergens last van had, maar thuis weten ze wel beter. Ik heb sinds die dag altijd een paar andere schoenen achter in de auto liggen. Gewandeld hebben we nooit meer…”