(door Henri Bruntink – Een mening is geen feit)
Toen ziekenhuisbestuurder Pier Eringa afgelopen voorjaar aantrad als voorzitter van de raad van bestuur van Ajax, legde ik in een column de link met de term ‘ziekenhuisbal’. Ik claim geen vooruitziende blik, maar van toepassing was de kwalificatie achteraf wèl. De bizarre toestand bij Ajax en een zich aandienende nieuwe baan voor Eringa rechtvaardigen de vraag hoe lang hij nog bij de Gelre Ziekenhuizen in Zutphen en Apeldoorn aan het roer zal staan.
[update: deze column werd geschreven voordat bekend werd dat Pier Eringa terugtreedt als president-commissaris van Ajax]
Als het aan veel Ajax-fans ligt hij er in Amsterdam snel uit. In een groot interview met het Financiële Dagblad van dinsdag (26/9) laat Eringa weten dat hij niet van plan in om uit eigener beweging op te stappen. Hij vindt dat het wegsturen van raad van commissarissen niets oplost en dat blijven zitten voor bestuurlijke rust kan zorgen.
Controleren
Hij meent ook dat diezelfde raad niets te verwijten valt met betrekking tot de huidige situatie bij de club. Maar hoe kan het dat het bestuursorgaan, dat de directie moet controleren, kon toestaan dat slechts één persoon – technisch directeur Sven Mislintat – gedurende krap vier maanden meer dan 100 miljoen kon uitgeven aan nieuwe spelers? De kwaliteit van die spelers maar even buiten beschouwing gelaten. Het lijkt wel degelijk op een ernstige fout van de controlerende macht bij de beursgenoteerde onderneming.
Belangrijkste wapenfeit van Eringa, als president-commissaris van Ajax, is dat hij de traditionele erebanen van de leden van de raad van commissarissen heeft omgezet in leuk betaalde bijbaantjes. Hij dichtte zichzelf 50.000 euro per jaar toe maar moest, na protest van onder meer Ajax-icoon Sjaak Swart, genoegen nemen met 35.000 euro. Wat er nu bij Ajax speelt kost de commissarissen mogelijk de kop. Maar als ze mogen blijven, kost het Eringa vast veel tijd en energie. Dat is niet in het belang van Gelre Ziekenhuizen.
Kwaaie Pier
Met name in Zutphen en omgeving geldt Eringa al langer als ‘kwaaie Pier’ vanwege het sluiten of afschalen van ziekenhuisafdelingen die essentieel zijn voor de gezondheidszorg in de regio. Zijn imago werd ook al niet beter van het feit dat hij zich blijft opstellen als een harde saneerder en weinig empathie toont met mensen die zich zorgen maken. Of hij zich iets aantrekt van beeldvorming rond zijn persoon valt te betwijfelen.
Pier Eringa is een echte job-hopper. Hij wisselt sneller van baan dan van onderbroek, zo lijkt het. Hij was, en is, vooral actief in het publieke domein, zoals in de zorg, het openbaar vervoer en de politie. En nu circuleert zijn naam als mogelijke opvolger van de vertrekkende korpschef van de landelijke politie Henk van Essen. Als Eringa de kans krijgt, pakt hij die baan ongetwijfeld. Dan moeten de Gelre Ziekenhuizen op zoek naar een andere bestuursvoorzitter. Het gezegde dat bedreigingen ook kansen bieden was nog nooit zo waar…
