Het devies: Bouw! Bouw! Bouw! [opinie]

2
Foto ter illustratie (bron: freepik.com)

(door Henri Bruntink)
LOCHEM – ‘Ga als de sodemieter aan de slag met bouwen!’ Dat waren dinsdagavond nu eens niet de woorden van iemand die al heel lang op een woning wacht, maar een hartenkreet van burgemeester Sebastiaan van ‘t Erve. Even daarvoor had ook wethouder Marja Eggink (volkshuisvesting) een klemmend beroep gedaan op de raadsfracties om de vaart erin te houden. Tegelijkertijd stond de eerste actiegroep al in de hal van het gemeentehuis.

Het ging dinsdag eerst over woningbouw en even later over de aanpak van huisvesting van ontheemden uit Oekraïne en statushouders die al te lang in een azc verblijven. De raakvlakken tussen beide onderwerpen zijn groot. Maar duidelijk is wel dat het devies voor de komende tijd is: Bouw! Bouw! Bouw! Helaas kost dat meer tijd dan je zou willen en meer vertraging ligt op de loer.

Wooncrisis

Het woord ‘crisis’ is wat sleets geworden, maar voor wie het betreft is zeker sprake van een wooncrisis. Jongeren, starters, jonge gezinnen, ouderen die wel een woning willen vrijmaken maar niet kunnen doorstromen. Tot overmaat van ramp blijven veel Oekraïners langer dan gehoopt en raakt het asielsysteem hopeloos verstopt omdat er onvoldoende woningen zijn voor statushouders. Die krijgen door het beleid van het Kabinet bovendien een steeds slechtere naam omdat alle aandacht uitgaat naar de uitwassen een kleine groep overlastgevers, die niet eens tot de statushouders behoren.

Niet iedereen zal het ermee eens zijn, maar Nederland is uitstekend georganiseerd. Te goed misschien wel. En te ingewikkeld. Daardoor worden procedures stroperig en kunnen individuen het algemeen maatschappelijk belang lang traineren. Een bouwplan legt, zelfs zonder bezwaren, een vrij lange en tijdrovende weg af. Natuurlijk moet alles volgens de regels van de wet gebeuren en moeten de belangen van iedereen in het oog worden gehouden.

Algemeen belang

De samenleving als geheel heeft een algemeen belang. Een heel urgent belang in dit geval. Hoe zit het daarmee? Wie verdedigt dat belang? Het juiste antwoord is: onze bestuurders en politici. Dat vraagt om doortastendheid en lef. Dat je, soms zelfs tegen mensen uit je eigen achterban, moet zeggen: ‘We horen wat u zegt, maar we gaan het zo doen.’ Als iemand zich tekortgedaan voelt, hebben we daar weer van alles voor georganiseerd. Tot aan de Raad van State toe, al kost dat misschien wel 2 jaar.

Natuurlijk is ‘t ieders goed recht om de eigen leefomgeving te beschermen. Maar het is bij veel mensen een soort van reflex geworden om, als ze eenmaal gesetteld zijn, de tijd te willen stilzetten. Zelfs dat mag je uiteraard proberen, maar de aangedragen argumenten lijken door de jaren heen meer tenenkrommend te worden. Vergezocht en verzonnen vaak. Ineens heeft iedereen in de buurt de poelifinario in het wild zien vliegen. Of na het zevende grassprietje links een heel bijzonder bloemetje aangetroffen. Om maar te zwijgen van enge ziektes die je kunt oplopen door allerlei onwelgevallige ontwikkelingen.

Achtertuin

Maar het meest ergerlijke is wel dat mensen die bezwaar maken tegen bepaalde ontwikkelingen, hun betoog steeds vaker beginnen met: ‘We zijn erg voor…’ Of: ‘We beseffen ons dat dit moet gebeuren…’ Om dan te vervolgen met: ‘Maar niet bij ons graag.’ Alsof ze willen zeggen: ‘Doe maar in de achtertuin van een ander!’ Zie hier de reden waarom onze bestuurders en politici moeten doorpakken. Zij moeten het belang van de, vaak zwijgende, meerderheid verdedigen. En nu vooral het belang van iedereen die op een woning wacht.

Het is ook vooral een kwestie van elkaar de ruimte gunnen. En het besef dat een vrij uitzicht niet tot de burgerrechten kan worden gerekend. Wat betreft de woningbouw in Lochem, Laren en Harfsen is het spel op de wagen. Deze week werden de raadsleden nader geïnformeerd en volgende week dinsdag is de avond geheel gereserveerd voor insprekers. Weer een week later kan de gemeenteraad de woonvisies voor de drie kernen vaststellen, al dan niet voorzien van wijzigingsvoorstellen. En dat is pas het begin, want de echte planvorming begint daarna pas. Met opnieuw veel ruimte voor burgerparticipatie.

Voortekenen

De voortekenen zijn niet gunstig. Het verzet tegen uitbreidingslocaties lijkt op gang te komen, maar ook een deel van onze politici lijkt (weer) te opteren voor vertragende exercities. Met de nadruk op ‘lijkt’, want ze zullen ‘t toch niet wagen? Door toedoen van een meerderheid van de raad werd eerder al een jaar verspeeld, door tijdens de wedstijd de spelregels rond de kernvisies te veranderen. Dinsdag leek het erop dat sommige partijen opteren voor een ‘integraal besluit’ over álle kernvisies tegelijk. Dat kost maanden, want de laatste vier zijn naar verwachting pas tegen Kerst klaar.

Zeg het onze burgemeester na: ‘Ga als de sodemieter aan de slag!’

2 REACTIES

  1. Helemaal eens met dit stuk, politiek moet doorpakken en niet elkaar maar bestrijden en weer om extra info vragen.

  2. Soms moet alles zo in het honderd lopen dat het vermijdelijke onvermijdelijk wordt… crises op alle fronten en dossiers ook op andere terreinen moeten integraal worden meegewogen: stikstof, pfas, bestuurlijke wanorde rijk, provincies en gemeenten, democratische rechtsorde, thuiswerken en mobiliteit, energie enz. Acht het bijna uitgesloten dat ons gemeentelijke bestuur & organisatie en gemeenteraad tot het oplossen van deze vraagstukken in staat is. Zoveel mensen, zoveel meningen…

Comments are closed.