IJsselJazz beleeft mooie editie [fotogalerij]

0
Hans Dulfer tijdens IJsselJazz 2018 (foto: Niek Hidding)

GORSSEL – IJsselJazz in Gorssel beleefde zondag (9/9) een mooie editie. In muzikaal opzicht viel er veel te genieten en dankzij het prima weer werd het lekker druk bij de beide podia. Alleen het einde van het festival was dit keer nogal een deceptie.

Een zeer uitgebreide fotogalerij van IJsselJazz vind je onderaan dit artikel. De foto’s zijn van Niek Hidding van nhphotosholland.nl

Krupa
Op het hoofdpodium op de Hoofdstraat begon de middag meteen al goed met Krupa & The Genes. De naam is een verwijzing naar de legendarische bigbanddrummer Gene Krupa. Maar ook uit de achternamen van de oprichters en drummers Stefan Kruger & Joost Patocka kun je de naam KruPa destilleren. Een band met twee drummers dus, maar ook met twee saxofonisten. Én met meester-gitarist Anton Goudsmit, die we eerder op IJsselJazz zagen met New Cool Collective.

Raad van Toezicht
De Raad van Toezicht was misschien wel de meest verrassende act van de dag. Een stel jonge honden die er helemaal voor gaan. Soms swingend, soms freakend maar voor wie wil luisteren voortdurend interessant. Op een gratis festival komen altijd mensen met andere verwachtingen. Uw verslaggever hoorde in het voorbijgaan iemand zeggen: ‘Wat ‘n gejank, of neet dan!’ Nog even de oren oefenen en volgend jaar nog eens proberen…? Hieronder alvast wat oefenstof van het nieuwe album van de Raad van Toezicht dat op 12 oktober verschijnt.

Lees verder onder de soundbite

Jeangu Mackrooy
Voor de liefhebber van soul was het optreden van Jeangu Mackrooy vermoedelijk het hoogtepunt van de dag. De sinds 2014 in Nederland wonende Surinaamse zanger en songwriter heeft zeer soepele stembanden die zich lenen voor meerdere genres. Zijn muziek kent naast soul duidelijke invloeden van blues en jazz. Een swingende blazerssectie zorgt voor de opwindende saus. Mackrooy speelde dit jaar een rol in ‘The Passion’ en lijkt op weg naar een glansrijke carrière.

Dulfer plays the Blues
Hans Dulfer gaat de theaters in met werk van de legendarische bluesman Lead Belly (Huddy William Ledbetter, 1888-1949). Zijn bekendste nummer en grootste hit is het overbekende ‘Midnight Special’. Maar ook ‘Black Betty’ is van zijn hand. Dat werd een mega-(rock)hit in de uitvoering van de band Ram Jam. Lead Belly’s origineel is a-capella. Nirvana coverde het nummer ‘Where Did you Sleep Last Night’.

Dulfer heeft een aantal goede muzikanten om zich heen verzameld voor dit theaterproject, waaronder zangeres Kim Hoorweg en gitarist Jerome Hol (onthoud die naam!). In de theatershow worden de nummers voorzien van verhalen over de maker. Die verhalen bleven zondag in Gorssel grotendeels achterwege om de vaart erin te houden. Het massaal toegestroomde publiek beloonde de band met veel applaus.

Bluespodium
Op het bluespodium op het Nijverheidsplein was gedurende de dag ook van alles te beleven. Met een internationale line-up. De bands kwamen uit België, Groot-Brittannië en Nederland. Hoogtepunten waren Colonel Jetski met rockende Texaslblues waaraan. liefhebbers van artiesten als Stevie Ray Vaughan hun hart konden ophalen en Sean Webster, die ook altijd voor stevige blues zorgt. De Brit heeft een bijpassend ‘rauw’ stemgeluid.

Wild Romance
The Wild Romance had het slotfeestje van het festival had moeten worden. De band met onder meer oudgedienden Danny Lademacher en David Hollestelle kan daar op papier ook prima voor zorgen. Ervaren muzikanten en een repertoire dat een-en-al feest der herkenning is. In de praktijk ging het echter niet goed. De band – of liever de crew – nam heel veel tijd om dingen te doen die het midden hielden tussen een soundcheck en veelvuldig ‘interessant’ heen en weer lopen over het podium.

Geduld
Het publiek, dat aanvankelijk nog in groten getale was toegestroomd voor de uitsmijter, begon al geïrriteerd te fluiten en met langzaam handgeklap duidelijk te maken dat het geduld op raakte. De eerste mensen vertrokken toen al. Toen het een uur later dan gepland dan toch eindelijk zo ver was, werd vanaf de eerste seconde duidelijk dat de lange soundcheck niet helemaal was geslaagd. Een abominabel geluid, waardoor nog meer mensen huiswaarts gingen.

Het geluid werd na een paar nummers ietsje beter maar echt lekker werd het niet meer. En… de huidige zanger van The Wild Romance doet in echt hélemaal niets aan Herman Brood denken. Jammer van dat einde, maar voor de rest was het een prachtige dag. Volgend jaar weer! (recensie: Henri Bruntink | LochemsNieuws)

Bekijk hieronder de galerij met foto’s van Niek Hidding: