LOCHEM – De wethouder, raadsleden en ambtenaren van de gemeente Lochem hebben een week lang geleefd van een minimaal budget en een pakket van de Voedselbank. Ze ondervonden zo de gevolgen van hun beleid aan den lijve.
Initiatief
Het idee kwam van Arianne Karssenberg-Tak. Zelf Wajonger en met full-time werkende partner. Door een aantal omstandigheden lukte het niet meer aan de financiële verplichtingen te voldoen. ,,Dan volgt een gang langs allerlei instanties. Je komt te zitten met een pak papier. Je treft betalingsregelingen maar op het laatst weet je niet meer met wie je wat hebt afgesproken”, zo vertelt Arianne.
Verzuchting
Dat leidde bij haar tot de verzuchting richting beleidsmakers: ,,Ze zouden eens onze schoenen moeten staan.” De Stichting Welzijn Lochem pakte de handschoen op en zocht binnen de gemeente Lochem een aantal mensen die mee wilden aan aan ‘In andermans schoenen staan’. Verantwoordelijk wethouder Jan Kottelenberg, enkele van zijn beleidsmedewerkers en een viertal raadsleden meldden zich aan.
Voedselbank maakt veel indruk
Voedselbank
Zij moesten een week lang rondkomen van 50 tot 90 euro, afhankelijk van de gezinssamenstelling. Daarnaast konden ze rekenen op een voedselpakket van de Voedselbank. Alleen al de gang naar die voorziening maakte veel indruk, zo bleek vrijdagochtend (10/2) tijdens de slotbijeenkomst. De deelnemers werden begeleid door mensen die structureel moeten rondkomen van een uiterst krap budget.
Eye-opener
Voor de deelnemers was het een echte eye-opener zo bleek uit de verhalen. Wethouder Jan Kottelenberg: ,,Je bent jarenlang bezig aan de beleidskant en ineens ga je zelf het water in. Het diepe ook maar meteen. Dat is erg leerzaam.” De wethouder werd begeleid door initiatiefneemster Arianne Karssenberg. Ze kwamen ook bij elkaar over de vloer. ,,Weet je wat zo mooi is?”, vraagt Arianna. ,,Dat een wethouder hier ook gewoon boer kan zijn!” Kottelenberg heeft een agrarisch bedrijf in Zwiep.
Ze zijn ontzettend inventief
Respect
De deelnemende raadsleden deelden het respect voor de mensen die met weinig kunnen rondkomen. ,,Ze zijn ontzettend inventief. Aan de andere kant is het benauwend te bedenken dat je langere tijd zo moet leven”, aldus Marian Beuke (PvdA). ,,Je gaat heel anders denken”, zo vertelde Pieter Bas Ter Maat (CDA). ,,Je vraagt je af of je voor 5 of 10 euro benzine zult tanken. Normaal laat je ‘m vollopen tot-ie klik zegt.” Anderen kwamen tot de ontdekking dat zelfs het lidmaatschap van een voetbalvereniging en de bijbehorende ‘derde helften’ er financieel behoorlijk inhakt als je weinig te besteden hebt. En een tegenslag – zoals een kapotte wasmachine – is nagenoeg niet te dragen.
Politiek
Jos Israel (ook PvdA) denkt dat politici nog wel het een en ander kunnen doen om het leven van minima en mensen met schulden te verlichten. ,,Er zijn gemeenten die forse rentes vragen voor overbruggingskredieten terwijl ze het geld zelf bijna voor niks lenen”, zo ontdekte hij. Volgens hem kun je soms met kleine bedragen veel goeds doen. Als voorbeeld noemde hij de kledingbank Goed, die veel goeds kan doen met relatief weinig geld. Wethouder Kottelenberg waarschuwde dat de overheid niet op de stoel van de vele (vrijwilligers-)initiatieven moet gaan zitten.
Regelingen
Er gebeurt veel, door zowel particulieren, instellingen en kerken. Dat maakt het voor betrokkenen nog wel eens moeilijk om de weg te vinden. Ook zijn er regelingen met namen – met woorden als armoede ein – waardoor mensen zich niet snel aangesproken voelen. ‘Daar hoor ik niet bij’, is de gedachte daarbij vaak. Schaamte speelt soms ook een rol.
