Welkom 2022: ‘Samen’ blijft een mooi woord [column]

0
(bron: freepik.com)

Welkom 2022. Hopelijk heeft dit jaar veel moois voor ons in petto. Dat hebben we wel verdiend. De meesten van ons hebben steeds weer vrijwillig een stukje vrijheid opgegeven. Daarvoor werden we tot nu toe onvoldoende beloond. Erger is dat het gevoel van saamhorigheid uit het begin van de pandemie deels plaats maakte voor chagrijn, verdeeldheid en gemopper. Dat moet anders.

LochemsNieuws wenst alle lezers een prachtig 2022. In april zijn we 6 jaar bezig met het aanbieden van lokaal nieuws. In 2021 liep het bijna spaak door een te grote werkdruk en moesten we het beleid enigszins aanpakken. Dat heeft enige rust gebracht.

Het afgelopen jaar was voor velen in meerdere opzichten zwaar. Bijna iedereen voelt de toenemende afkeer van maatregelen die de vrijheid beperken. Met name jongeren worden ‘bestolen’ van veel dingen die horen bij jong zijn. En ouderen voelen de gevolgen van de zich opstapelende coronamaatregelen in de vorm van eenzaamheid en gebrek aan contact met dierbaren.

Perspectief

De meesten van ons begrijpen de noodzaak van de coronamaatregelen wel, maar kijken uit naar het moment dat niet langer naar lockdowns of andere ingrijpende maatregelen hoeft te worden gegrepen. Perspectief is nodig en een aanpak die het virus een plaats geeft die niet ontwrichtend is. Want we zijn er nog niet vanaf.

Het was onbestaanbaar dat we juist in coronatijd te maken kregen met een demissionair Kabinet en een veel te lange formatieperiode. Dat heeft ons niet geholpen. Toch geeft het ook geen pas om bewindspersonen alle schuld in de schoenen te schuiven. Er zijn zeker fouten gemaakt, maar dat is meest alleen achteraf te constateren. Stel je voor dat je in de (modieuze) schoenen staat van mensen die de beslissingen moeten nemen. De cijfers en tendenzen wijken in Nederland in de regel niet heel erg af van die in ons omringende landen, dus het lag kennelijk niet alleen aan onze overheid.

Minderheid

Wat zorgen baart is dat een kleine minderheid de welwillende en fatsoenlijke meerderheid steeds weer overschreeuwt. Dit gebeurt met name via sociale media, maar het sijpelt ook door naar andere media, zowel main stream media als meer obscure kanalen die als paddenstoelen uit de grond schieten. Die bieden complotdenkers en ontkenners van problemen als corona en klimaat vaak een platform, waardoor het lijkt of marginale opvattingen breed worden gedragen en ‘salonfähig’ zijn geworden. De zwijgende meerderheid dreigt onvoldoende te worden gehoord.

Echt verontrustend is dat de polarisatie steeds vaker in het parlement lijkt te beginnen. Tot in de Tweede Kamer worden dreigementen geuit. Dat zijn (hopelijk) excessen en incidenten, maar in de versplinterde Kamer heerst een cultuur van ‘elkaar de vliegen afvangen’. Vaak niet op de inhoud maar op de persoon of de partij. Dat gedrag stookt de vuurtjes in de samenleving op. En dat is niet alleen in populistische of extreemrechtse hoek het geval.  De landelijke politiek mag wel eens in de spiegel kijken.

Raadsverkiezingen

Over politiek gesproken: 2022 is het jaar van de gemeenteraadsverkiezingen. Je kunt alleen maar respect hebben voor de vrouwen en mannen die in deze tijd het lokale politieke ambacht ambiëren. Het is een echte hondenbaan aan het worden. Je kunt het immers nooit goed doen. Het algemeen belang gaat boven het individueel belang. Maar, net als landelijk het geval is, komen die individuele belangen telkens weer veel luider aan de oppervlakte dan de stem van de meerderheid. Het is de dure plicht van de gemeenteraad om de balans te zoeken.

Wie de lokale politiek volgt – en dat zijn veel te weinig mensen – komt al snel tot de conclusie dat veruit de meeste raadsleden met passie en een duidelijk doel voor ogen werken aan het welzijn van iedereen in onze gemeente. Ondanks geluiden dat ze geen idee hebben van wat er speelt in de samenleving en dat ze er alleen voor hun eigen hachje zitten. Dat is niet zo en mensen die dat wel vinden zouden dat kunnen veranderen door zelf in actie te komen. Dat is niet moeilijk; politieke partijen zitten te springen om nieuw (jong) bloed.

The place to be

Roepen vanaf de zijlijn helpt niet. En nee, politici en bestuurders zijn niet geboren om ons het leven zuur te maken. Het verwerpen van elke vorm van gezag en het bedreigen van politici, rechters, journalisten of – nog erger! – hulpverleners, zijn geen daden van verzet maar is, op z’n zachtst gezegd, ronduit onfatsoenlijk.

Koester je eigen mening maar bedenk dat een mening lang niet altijd een feit is. En dat de mening van een ander er net zo goed toe doet als die van jezelf. Nederland heeft z’n gebreken en we zijn sommige groepen in de samenleving vergeten mee te nemen in de vaart der volkeren. Daar moeten we aan werken, maar we mogen ons gelukkig prijzen dat we in dit land mogen leven. Elders in de wereld hebben mensen het een stuk zwaarder en meer te klagen. Wij hebben dan ook nog het geluk om in een prachtige gemeente als Lochem te wonen. We zeggen het de plaatselijke rapgroep De Pioniers na: ‘0573, Lochem is the place to be!’

Samen

Nog even een woord voor de complotdenkers en mensen die zich het vreselijke woord ‘wappie’ als geuzennaam hebben aangemeten: Pak je vrijheid, maar houd ook rekening met de vrijheden van anderen. En zet de overgrote meerderheid niet weg als ‘domme schapen’. NRC-columnist Bas Heijne schreef het op Oudejaarsdag zo: ‘Waar anderen een gierend narcisme zien, overspannen eigenwaan en een gebrek aan maatschappelijk verantwoordelijkheidsgevoel, ziet de weigeraar zichzelf als moedige eenling, non-conformist en ‘waarheidszoeker’.’

2022 wordt hopelijk een jaar waarin we corona definitief onder de duim krijgen en waarin we elkaar weer weten te vinden. ‘Samen’ blijft een mooi woord. De beste wensen!