Sportclub Lochem 100 jaar – Deel 6: Jaap Jacobs

0
Jaap Jacobs (eigen foto)

Sportclub Lochem bestaat op 10 april exact 100 jaar. Rond deze datum plaatsen we een reeks verhalen over de club. Het gaat om de geschiedenis (in delen) en een aantal interviews met clubcoryfeeën als Wim Meutstege, Jaap Jacobs en Art Langeler. De teksten verschenen eerder – soms in iets andere vorm – in de huis-aan-huis verspreide jubileumkrant van de club. Dat is een uitgave van PlanYourEvent. De redactie was in handen van LochemsNieuws.

Fototentoonstelling
De foto’s komen uit de omvangrijke collectie van Dick Lammertink. Die collectie vormde de basis voor een tentoonstelling die de komende maanden op verschillende locaties in Lochem is te zien. Onder dit bericht staat een overzicht.

Jaap Jacobs: ‘Voetballen was vooral ook feest’

BORCULO/LOCHEM – Jaap Jacobs (64) woont al jaren in Borculo maar de geboren en getogen Lochemer is in sportief opzicht gevormd in zijn geboorteplaats. Hij schopte het tot het eerste van Sportclub Lochem en daarna ging hij via de Graafschap naar NEC.

Er loopt een rode draad door de jonge levens van Lochems bekendste voetballers. Ze zaten allemaal eerst op ‘gym’. Dat geldt voor Wim Meutstege en Art Langeler en dus ook
voor Jaap. Hij woonde met zijn familie aan de Blauwe Torenstraat en de toenmalige gymzaal aan de Slootwijkersteeg stond letterlijk om de hoek.

Net als bij de anderen was het lidmaatschap van Brinio min of meer voor de hand liggend omdat je daar als 4-jarige al welkom was. Op voetbal mocht je pas
als je 6 of 7 jaar oud werd. Net als Wim Meutstege zegt Jaap dat hij veel heeft gehad aan het turnen. Beiden waren ze er goed in en ze trokken dan ook veel samen op in een team van vier. Met Henk Dieperink en Jan Nales schopten ze het tot het Jeugd-NK. Individueel kwam Jaap ook ver. Hij werd vierde van Nederland in de categorie jongens tot en met 16 jaar.

Maatje Meutstege
De reden waarom hij stopte met turnen is best opmerkelijk. ,,Toen Wim Meutstege stopte was voor mij een deel van mijn motivatie weg; ik miste mijn concurrent en maatje. Bovendien merkte ik op landelijke trainingen, dat ik mij minder ontwikkelde dan andere jongens, die bij hun eigen club konden rekenen op een meer professionele begeleiding. Wim en ik hadden een unieke verhouding; tijdens het sporten waren we elkaars concurrenten, die elkaar prestatief positief beïnvloedden en buiten de sport om waren we de beste vrienden.”

Op het moment dat het qua leeftijd mocht ging de jonge Jaap (ook) op voetbal. Als speler van Sportclub Lochem trainde hij op het veld van KDC. Dat lag achter café Vonkerman aan de Barchemseweg. KDC was net met Blauw-Wit tot Sportclub Lochem.

Ouders
Bij de nieuwe vereniging werd zijn vader – een hardwerkende vrachtwagenchauffeur – bestuurslid van de supportersvereniging, ,,Dat vond hij geweldig en de zondag stond dan ook altijd in het teken van het voetbal’’, zegt Jaap, die uiteraard altijd meeging. ,,Mijn vader werd bestuurslid van de supportersvereniging rond 1975. Mijn broer Henk en ik speelden toen in het eerste. Naast onze vader was ook mijn moeder altijd aanwezig. Zij verkocht lootjes.’’

Hij herinnert zich de heren Mudde en Rothman als zijn eerste leermeesters. Door zijn aangeboren talent was hij een goede leerling . Jaap was in alle geledingen van de club altijd een van de besten. Hij schopte het net als Wim Meutstege tot het Gelders Jeugdelftal, waar hij rechtsback was. Dat elftal stond destijds onder leiding van Anton Goedhart, die hij later nog weer tegen zou komen.

Groningen
Via de ulo en de havo kwam hij terecht op de Sportacademie in Groningen. Hij was destijds 18 jaar. Op zijn 17 de  onderging hij een meniscusoperatie waardoor hij gedurende de 4-jarige opleiding helemaal niet voetbalde, om de knie te ontzien. ,,Ik kon dan ook volop genieten van het studentenleven en werd al snel 10 kilo zwaarder’’, zo vertelt Jaap. In die tijd leerde hij ook zijn vrouw Elly kennen.

Na de opleiding keerde hij terug als voetballer van Sportclub Lochem. Hij bleef in Groningen wonen en pendelde elke week op en neer. Even later bleek dat hij zijn militaire dienst in Assen moest beginnen. ,,Achteraf had ik qua afstand beter in Groningen kunnen blijven of ergens in de buurt van Assen kunnen gaan voetballen’’, zo is de constatering achteraf. ,,Maar ik heb geen moment spijt gehad, dat ik voor Lochem heb gekozen’’, zo voegt hij er snel aan toe.

Feestje
De al genoemde Anton Goedhart was in 1975 trainer bij FC Groningen. Via hem mocht Jaap een jaar lang meetrainen met het tweede elftal van die club. Hoewel leerzaam en goed voor zijn ontwikkeling als speler, meldt Jaap ook: ,,Het was daar veel harder en onpersoonlijker. In Lochem was voetballen elke zondag een feestje. Na de wedstrijd flink aan het bier, tot  stiefeltrinken (laarsdrinken – red.) aan toe. ‘’ Jaap heeft zelfs de juiste tactiek voor die ‘tak van sport’ nog paraat.

Harry Tusveld was toen trainer bij Lochem en die had een goed gevoel voor sfeer in zijn team. Zijn slogan tijdens de wedstrijdbespreking: ‘De bal is rond, het gras is groen en wanneer wij 1 doelpunt meer maken dan de tegenstander winnen we de wedstrijd!’ ,,Dat vind ik nog steeds unieke uitspraak!’’, zegt Jaap.

In zijn eerste seizoen in het eerste van Lochem werd het kampioenschap behaald. Lochem stond in de derde klasse en speelde opnieuw onder Tusveld. Daarna werd trainer Hans Kranen uit Winterswijk gehaald. Die is op dit moment technisch coördinator bij FC Winterswijk en nog altijd een goede vriend van de familie Jacobs.

Hans Kranen
Van Hans Kranen weet Jaap nog dat die na elke training op donderdag een uitgebreide
voorbespreking voor de wedstrijd op zondag hield. ,,Dat werd met de training erbij dan best laat’’, zo zegt hij. ,,En dat ging allemaal van onze biertijd af!’’ Dat was even wennen maar Kranen werd desondanks op handen gedragen.

In 1977 verhuisde het gezin Jacobs eerst naar Gelselaar en later naar Borculo, om er nooit meer weg te gaan. Hoewel…, in voor-en najaar zijn Jaap en Elly regelmatig te vinden in hun penthouse in het Turkse Alanya. Ze hebben allebei een loopbaan als sportdocent achter de rug en genieten nu van (vervroegd) pensioen. Als voetballer was Jaap altijd semiprof.

Graafschap
In 1978 meldde De Graafschap zich bij Jaap. Hij maakte de overgang naar Doetinchem. Aanvankelijk zag hij dat er een aantal aankopen werden gedaan die zijn plek wellicht in gevaar konden brengen. Die vrees bleek ongegrond want hij stond gedurende twee seizoenen steevast in de basis. Hij was toen 25 jaar.

Onder trainer Pim van der Meent was hij eerst linksbuiten. De tactiek was dat via andere spelers de bal voor het doel gegeven diende te worden, waar ik dan voor de afwerking moest zorgen. Jaap zegt: ,,Ik ging van de verdediging naar de voorhoede. Wim Meutstege bewandelde de omgekeerde weg. Hij was eerst spits en eindigde als rechtsback bij Ajax.’’

In zijn laatste jaar in Doetinchem was Jaap centrumspits omdat hij kopsterk was. Hij werd dat seizoen de topscorer van de club. ,,We misten via de nacompetitie op een haar na promotie naar de eredivisie.’’

NEC
Hij herinnert zich dat het succes uitstekend was voor zijn zelfvertrouwen en hij voelde zich sterk. Hij gaf toen ook al les op een Deventer school en zijn talent was ook bij Go Ahead en trainer Bob Maaskant inmiddels bekend. Jaap was welkom bij de club. ,,Ik wist echter dat ik daar moest opboksen tegen hun eerste man Kees van Kooten, die volgens Maaskant onbetwist de nummer 1 zou blijven. Ik heb het serieus overwogen maar toen kwam NEC. Daar had ik een reële kans om aan spelen toe te komen.’’

Einde
Na 17 wedstrijden in dienst van de Nijmegenaren ging er een tegenstander op zijn enkel staan. Daardoor belandde Jaap in de ziekenboeg en na één seizoen NEC werd hij afgekeurd voor het betaald voetbal. Hij was toen 28. Saillant detail: Wim Meutstege was ook 28 toen een blessure een eind maakte aan zijn carrière als prof.

Guus Hiddink
,,Met Guus Hiddink speelde ik voor NEC en reed daarom dagelijks met hem een jaar lang van Zelhem naar Nijmegen. ,,Een echt voetbalbeest’’, zo herinnert Jaap zich. ,,We reden op en neer naar Nijmegen naar trainingen en wedstrijden en spraken onderweg veel over voetbal. Achteraf heb ik daar als trainer mijn voordeel mee gedaan.’’

In 1977 heeft Jaap het diploma Oefenmeester 1 behaald. De cursus Coach Betaald Voetbal had een vervolg kunnen zijn maar hij zag daar van af omdat hij een goede baan had aan het Cios in Arnhem. Die had hij moeten opgeven want het fenomeen onbetaald verlof bestond destijds niet in het onderwijs. Hij koos voor de zekerheid.

,,Verder vroeg ik mij af, of ik voor het vak trainer betaald voetbal wel alles over zou hebben; of ik echt wel zo’n voetbaldier als Hiddink was heb ik nooit met zekerheid durven te beweren’’, zo zegt hij terugkijkend. ,,Voor mij zijn er ook andere dingen in het leven dan voetbal. Ik koos dus voor mijn baan aan het Cios.‘’ Dat bleef zijn vaste baan tot 2010.

Trainer
,,Daarnaast kon ik op amateurniveau wél de trainersrol vervullen. Omdat ik niet afhankelijk was van de verdiensten kon ik bij de amateurclubs mijn visie en aanpak in de praktijk brengen. Daar was ik niet overgeleverd aan de grillen van bestuurders of technische commissies. Natuurlijk gaf dat confrontaties, maar ik ben altijd mijn eigen lijn blijven volgen.’’

Hij was succesvol coach bij HSC ’21 uit Haaksbergen (2 keer kampioen van de toenmalige
hoofdklasse amateurvoetbal) en bij zaterdag-hoofdklasser Bennekom. Ook bij WVC in Winterswijk (1-ste klasse) was hij 2 keer werkzaam. Bij FC Wageningen trainde hij enige tijd het tweede elftal en de jeugd.

Familie
Voetbal was altijd belangrijk in de familie Jacobs. De al genoemde broer Henk was lange tijd een belangrijke speler voor Sportclub Lochem. Beide zoons van Jaap en Elly zijn belangrijke krachten voor Reünie in Borculo en bij vv Zuidhorn in de gelijknamige Groningse plaats.

De foto-expositie ‘100 jaar Sportclub Lochem’ is te zien:
– 9 t/m 24 juli: Huize Gudula
– 24 juli t/m 7 augustus: De Hoge Weide
– 7 augustus t/m 4 september: Hal van het gemeentehuis
– 4 t/m 18 september: Het Stadshuus