Essentaksterfte ‘verjaagt’ roeken uit omgeving Westerwal

2
Een beeld van de roekennesten aan de Westerwal in april 2018 (archieffoto: LochemsNieuws)

LOCHEM – Essentaksterfte is een toenemend probleem dat veel essen bedreigt. Maar het maakt een stuk minder lawaai dan roeken en het poept niet. Het is een trieste vergelijking, maar niet onwaar. Door de oprukkende boomziekte zijn bewoners van de Westerwal en omgeving in Lochem verlost van de roekennesten in hun buurt. Maar ook de bomen leggen het loodje.

De essen vormen door de ziekte, waarbij takken zomaar kunnen afbreken, een gevaar voor omwonenden en passanten. Voordat ze gekapt worden moesten eerst de roekennesten worden verwijderd. Dit is inmiddels gebeurd met toestemming van de provincie Gelderland. Die goedkeuring is nodig vanwege de beschermde status van de roek.

Essentaksterfte wordt veroorzaakt door een schimmel die uit Azië is komen overwaaien. De schimmel heet Hymenoscyphus fraxineus en wordt beschouwd als een invasieve exoot. De Nederlandse naam is ‘vals essenvlieskelkje’. Vals, omdat er nauwe verwantschap bestaat met het inheemse essenvlieskelkje dat echter een stuk minder desastreus is.

Bladstelen

De schimmel tast eerst de bladstelen aan waardoor in eerste instantie vlekjes op de bladeren ontstaan. Later sterft het blad af en dringt de schimmel via de twijgen verder de boom in, waardoor deze geheel of gedeeltelijk afsterft. Met het gevaar dat – ook grotere – takken spontaan afbreken.

Lochem kampt al jaren met een enorme roekenpopulatie. Na verjaging van een grote kolonie nabij het station ontstonden diverse kleinere kolonies. Een daarvan ontstond aan de Westerwal. Dit tot ontsteltenis van omwonenden. Een enorm kabaal en veel vogelpoep waren het gevolg. In april 2019 werden maar liefst 175 nesten geteld. Sommige bewoners sliepen er letterlijk slecht van.

Geen remedie

Tegen essentaksterfte bestaat nog geen remedie. De ziekte komt in het hele land voor en zorgt voor een enorme afname van het aantal essen. Volgens publicaties van de Wageningen Universiteit (WUR) is dat een bedreiging voor de biodiversiteit. Zo’n 100 soorten planten, mossen en insecten zijn specifiek afhankelijk van de es.

De sporen van de schimmel kunnen zich over grote afstand verplaatsen via de lucht. Het opruimen van afgevallen blad kan in een stedelijke omgeving de verspreiding tot op zekere hoogte tegengaan. De ziekte wordt niet door dood hout verspreid. Op termijn is vervanging van de aangetaste essen door resistente soorten mogelijk een oplossing. De Wageningse Universiteit doet hier momenteel onderzoek naar.

Gemeentelijke essen

Eind 2018 vielen al veel jongere essen aan de Rembrandtlaan ten prooi aan de ziekte. Toen liet de gemeente weten dat er 371 (gemeentelijke) essen in de kernen groeien en nog eens 590 langs wegen in het buitengebied. Van de bomen in de kernen staan verreweg de meeste in Lochem. Ze zijn te vinden op industrieterreinen, langs de Berkel en langs de grachten.

Controle in 2018 leerde dat 50 procent van de essen in de kernen en zelfs 74 procent van de exemplaren in het buitengebied zijn aangetast door de schimmel. De gemeente gaf destijds aan dat afgevallen blad inderdaad zoveel mogelijk wordt verwijderd en aangetaste bomen extra gesnoeid.

Lees HIER 10 vragen en antwoorden over essentaksterfte van de Wageningen Universiteit

2 REACTIES

Comments are closed.