LOCHEM/LAREN – “Eenheid, eenheid, dan een tijdje niets en dan weer… eenheid!” Het doel van voorzitter Robert Croll van het CDA Lochem is duidelijk: Iedereen moet weer samen door één deur kunnen binnen de gespleten partij. Maar hij beseft ook dat dit gemakkelijker gezegd is dan gedaan. De kloof is diep en lijkt, voor wat een aantal leden betreft, ook niet overbrugbaar.
(lees ook het interview met CDA-bestuurslid Jaap Jonk over het verkiezingsprogramma van de partij – klik HIER)
Croll zegt: “Als rechter heb ik de nodige familiezaken gedaan. Die gaan vaak gepaard met heel heftige emoties. Dat soort emoties trof ik ook aan in de partij. En bij dit soort conflicten gaan de betrokken ineens moeilijk doen over de kleine lettertjes. Het is net als bij huwelijkse voorwaarden; als het huwelijk goed is komen ze nooit op tafel. Als het mis gaat worden beide partijen soms ronduit kinderachtig. Je moet niet altijd naar de letter van de wet maar naar de geest van de regels handelen.”
Botsende karakters
Wie zijn oor te luisteren legt binnen en buiten het CDA krijgt signalen dat het conflict in de partij zou draaien om ‘twee geloven op één kussen’ of een strijd tussen de rekkelijken en de preciezen. Die indruk heeft Croll niet. “Er is lastig een vinger op te leggen maar het is eerder iets met botsende karakters. Maar ook oud zeer tussen de oude gemeenten Lochem en Gorssel kan een rol spelen of een strijd tussen de kern Lochem en het buitengebied en de kleine kernen.”
Het CDA heeft momenteel drie zetels in de gemeenteraad. Fractievoorzitter Coby Wiltink en de leden Erik Hoentjen en Pieter Bas ter Maat. Vorige week bleek dat Hoentjen niet terugkeert in de raad en zelfs zijn lidmaatschap van de partij heeft opgezegd (zie eerder bericht). Wiltink en Hoentjen vorm(d)en het ene kamp en Ter Maat vaart, sinds zijn onverwachte come-back, zijn eigen koers. Ter Maat stapte in 2018 tijdens de formatie op als fractievoorzitter maar stak zijn vinger op toen er na het vertrek van raadslid Hermien Wiselius een zetel vrij kwam. Dit leidde tot het unicum dat de overige CDA-fractie de kandidatuur van Ter Maat niet steunde. Ook het toenmalige bestuur moest niets van Ter Maat hebben.
Kloof
De ‘dissident’ vroeg de afgelopen tijd vaak om hoofdelijke stemming omdat hij anders wilde stemmen dan de fractie. Ook moties kwamen soms uit het ene en dan weer van het andere kamp. Of ze het erom deden is niet duidelijk maar elkaars moties steunen was er meestal niet bij.
De kloof loopt dwars door de partij. Pieter Bas ter Maat lijkt een behoorlijke schare ‘volgelingen’ te hebben. Croll noemt hem een goede en ervaren kracht die veel werk wil verzetten voor de partij en die bovendien als enige heeft aangegeven wel verder te willen als raadslid. Het lijsttrekkerschap zou hij echter niet ambiëren. “Dat leidt tot een dilemma”, ziet Robert Croll al aankomen. “Als we als bestuur Pieter Bas steunen wordt dat in zijn kamp gezien als een overwinning en in het andere kamp als een slag in het gezicht.” En omgekeerd is dat ook het geval. Misschien getuigt het van wijsheid om de democratie binnen de partij z’n werk te laten doen.”
Geen garantie
Croll hoopt dat de partij de eenheid herwint op de inhoud. Wat dat betreft zegt hij veel steun te ondervinden van Jaap Jonk die het opstellen van een verkiezingsprogramma coördineert. Maar hij geeft geen garantie op een goede afloop. “Ik zeg niet: het lukt wel. Maar zeker is dat we geen keus hebben. We moeten als bestuur eenheid uitstralen, zeker met de verkiezingen op komst. Dat begint met vertrouwen en dat krijg je pas als je eerst zelf geeft” Een lichtpuntje is dat het bestuur volgens Croll goed functioneert en eensgezind werkt aan oplossingen van de problemen.
