Voetbalgroep ‘Ai-j moar wat raakt’ na 46 jaar uitgespeeld

0
Foto ter illustratie (bron: freepik.com)

LOCHEM – De Lochemse zaalvoetbalgroep ‘Ai-j moar wat raakt’ houdt na zo’n 46 jaar op te bestaan. De groep speelt sinds jaar en dag op vrijdagavond in de gymzaal van de Beemd in Lochem. ‘Sinds de oprichting rond 1975 maakte de groep een opmerkelijke ontwikkeling door, waarbij het spel in de tijd geperfectioneerd is tot een sport die zijn gelijke niet kent’, zo laten de leden weten in een persbericht waarmee afscheid wordt genomen.

Verder is te lezen: ‘Naast snelheid, souplesse, een enorm reactievermogen en ragfijne techniek dient de speler over een ontstellend doorzettingsvermogen en de nodige scherpte in het analyseren van het spelverloop te beschikken. Echter, zonder de fysieke component komt deze alsnog niet ver. De sport is geëvolueerd tot een specialisme waar de normale zaalvoetballer maar ook de veldvoetballer totaal niet mee uit de voeten kan, zoals dikwijls is gebleken.’

Ondergang

Dit succes is feitelijk de aanleiding tot de ondergang van de groep, de fysieke belastbaarheid is zodanig groot geworden dat deze niet langer structureel is vol te houden ondanks een invalpool van 9 personen, het tekent het fysieke niveau van het spel.

De groep is ontstaan uit een trimgroep die werd geleid door Kees Mereboer. Deze groep had tot doel lichaam en geest te trainen door middel van traditionele grondoefeningen die men heden ten dage wellicht als yoga zou bestempelen. Onder leiding van Jan Lammertink, die de groep later overnam, werd de avond steeds vaker afgesloten met een spelletje volleybal. Voor de vroegkomers werd de avond begonnen met een potje zaalvoetbal, liefst met een volleybal want die stuitert zo lekker. Bovendien was die toch al nodig voor het spel later op de avond.

Volleybal

Eenmaal geproefd van deze activiteiten verdwenen de grondoefening steeds meer naar de achtergrond en nam het volleybal de overhand. In vergelijking met het zaalvoetballen nam de populariteit hiervan na verloop van tijd af en vanaf circa 1985 ging de groep verder als zaalvoetbalgroep in de toenmalige A.C.W. Staringschool (mavo) aan het van Lutterveltpein. De volleyballers gingen verder in het recreatieteam van gymnastiekvereniging Brinio.

In deze periode werd het spel, anders dan bij het competitie-zaalvoetbal, nog steeds gespeeld met een volleybal en twee teams van drie spelers. Als doel werd een afgezaagde kegel gebruikt. Muren, ramen banken, plafond, alles is onderdeel van het speelveld en dat is tot het einde zo gebleven.

Onverschrokken

We citeren: ‘De onverschrokkenheid van de spelers was in die tijd al duidelijk zichtbaar, daar ondanks het feit dat het een zaalsport betrof toch regelmatig de bal uit de struiken gehaald moest worden. De huidige naam van de groep is tot stand gekomen door deelname aan het Hoeflo-zaalvoetbaltoernooi in Harfsen. Hiervoor moest bij inschrijving de naam van de deelnemende vereniging worden opgegeven en ter plaatse kwam men niet verder dan de eerste kreet die op het veld weerklonk. De gekozen naam dekt de lading tamelijk goed.’

10-10

Tegenwoordig wordt het spel gespeeld in een gymzaal ter grootte van een basketbalveld (grotere afstanden zijn niet verantwoord gezien het intensiviteitsniveau) met twee kleine doeltjes en een afwijkende puntentelling, waarbij de beginstand altijd 10-10 is. Elk tegendoelpunt betekent een punt in mindering van de initiële 10. Afhankelijk van het spelverloop wordt de stand aangegeven met het aantal doelpunten verschil. De achterstaande partij mag gaandeweg het verschil groter wordt de regels steeds ruimer interpreteren, lees: Gemener en fysieker worden.

Nooit agressie

Ondanks het ontbreken van een scheidsrechter heeft dit nooit tot agressie buiten de zaal geleid. De avond wordt steevast afgesloten met de winnende goal waarna de kleedkamers weer worden opgezocht. Vrijdag 16 juli 2021 speelt de groep de laatste partij. ‘Met pijn in het hart is deze beslissing genomen. Het bestuur dankt de Beemd voor de goede faciliteiten en prettige samenwerking en uiteraard alle invalkrachten en oud-spelers. Er is geen gelegenheid tot afscheid nemen, de groep beraadt zich thans op de vraag of het een optie is om de jeu-de-boule-sport verder te ontwikkelen’, zo klinkt het tot besluit.