Steun voor Oekraïners vasthouden: hoe doe je dat? [column]

0
Foto ter illustratie (bron: freepik.com)

Het mededogen dat bijna iedereen voelt voor alles wat Oekraïens is, is overweldigend. En zo hoort het ook. Mensen moeten elkaar te helpen in tijdens van nood. De breed gedragen steun voor de vluchtelingen dit deze kant op komen komt ook tot uiting in de Lochemse gemeenteraad. Gelukkig wordt daar ook het gevaar gezien dat op de loer ligt. Steun kan omslaan in afwijzing als nieuwkomers in de weg gaan zitten. Hoe voorkom je dit?

De constatering en waarschuwingen van college en gemeenteraad voor omslaande sentimenten zijn op hun plaats. Maar wat gaan we eraan doen om te voorkomen dat het daadwerkelijk gebeurt? De ondoorgrondelijke psyche van Poetin én de trots en het doorzettingsvermogen van de Oekraïners lijkt een recept voor een langdurig conflict. Zelfs als het lukt om tot een bestand te komen, blijft het vuurtje mogelijk nog lang smeulen. En smeulende vuurtjes laaien gemakkelijk weer op.

Herstel

Daarbij komt nog dat de Russen de tactiek van verschroeide aarde lijken toe te passen. Steden en dorpen worden in puin geschoten. Naast alle menselijk leed dat dit veroorzaakt, is niet moeilijk te voorspellen dat herstel lang gaat duren. Dat betekent dat we mogelijk voor langere tijd mensen moeten opvangen. Ook vergroot dit de kans dat mensen hier wortelen en willen blijven.

Langduriger opvang trekt een wissel op de volkshuisvesting. En juist daar schuilt het gevaar. Want er is al een fors tekort aan woningen en meer mensen betekent nog meer vraag en langere wachttijden. Niet iedereen bezit het vermogen en het geduld om het eigen belang ondergeschikt te maken aan een noodsituatie. De kans dat zondebokken worden gezocht is levensgroot aanwezig. De overheid en de vluchteling zijn dan potentiële doelen.

Vergif

Laten we niet naïef zijn. Ook in onze doorgaans zo nuchtere Achterhoek roeren zich alweer de lieden die naadloos zijn overgestapt van corona naar Poetin. Op sociale media gaan de verhalen van de ‘verzonnen oorlog’ en de grote reset. Ook in onze gemeente komen ze voor. Mensen die het talent bezitten om steevast de verkeerde goeroes te volgen en die serieus menen dat hun selecte groepje de wijsheid in pacht heeft. ‘Wij’, de overgrote meerderheid, zijn in hun ogen domme schapen die zich naar de slachtbank laten leiden en overgeven aan ‘een nieuwe wereldorde’. Onzin natuurlijk, maar het is vergif voor mensen die er gevoelig voor zijn.

De gemeenteraad hamerde deze week op versnelling van woningbouwplannen en het waar mogelijk creëren van tussenoplossingen in de vorm van tijdelijke huisvesting. Dat zeggen is één ding, maar er is actie nodig. Burgemeester Sebastiaan van ‘t Erve gaf al aan dat voor creatieve oplossingen politieke keuzes nodig zijn. Daarmee aangevend dat hij (lees: het college) niet op eigen houtje de randen van regelgeving en beleid kan opzoeken, laat staan overschrijden. De politiek moet de richting aangeven.

Actie

De gemeenteraad moet het niet bij aansporing van het college laten maar zelf in actie komen. Van ‘t Erve sprak over een mogelijke projectwethouder. Dat is een begin. Maar moet er niet een taskforce komen met raadsleden, ambtenaren en/of inwoners met ter zake doende expertises, die met een projectwethouder meedenken, brainstormen en actie ondernemen?

Zo’n ‘Taskforce Wonen’ moet de huisvesting van vluchtelingen vooropstellen maar met oog voor doelgroepen die momenteel geen betaalbare woning kunnen vinden, inclusief statushouders. Ze moeten op zoek naar snelle oplossingen. Dat kan in de vorm van pilots, tijdelijke woningen en transformatie van leegstaande panden. Met een beetje geluk komt er zo, zeker op termijn, ook wat lucht voor jongeren en starters.

Goedmaker

En, niet om flauw te doen, maar toch: Gemeenteraad en college hebben wat goed te maken, nadat ze de woningbouwambities bijna een jaar ophielden met een exercitie die ‘Strategische keuzes woningbouw‘ heette. Het is nu in alle opzichten tijd voor actie. Om met Herman Finkers te spreken: En rap een beetje!