Marleen van der Meulen (D66): ‘Tegen verharding’

GORSSEL/LOCHEM – Marleen van der Meulen (58) is lijsttrekker voor D66 bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. Ze ging pas in de politiek toen ze zich, na vele omzwervingen, settelde in de uiterwaarden van de IJssel bij Gorssel. Haar favoriete plek in de gemeente is daarmee al verklapt… Maar in deze serie gaat het vooral om: Wie is de mens achter de lijsttrekker?

Marleen werd geboren in Huizen (NH) en zag het eerste levenslicht in de woning boven de winkel van haar vader. Die was juwelier en horlogemaker. “Mijn vader deed het fijne werk en mijn moeder repareerde wekkers en stond in de winkel.” Marleen was pas 3 jaar toen het gezin naar Heerde verhuisde. En op haar 5e kreeg het leven een heel ander decor door emigratie naar Zuid-Afrika. Vader trad daar in dienst van een horlogemaker in Johannisburg.

Zuid-Afrika

Marleen kan nog een beetje Zuid-Afrikaans. “Ik heb nog een paar levende herinneringen en veel door foto’s”, zo zegt ze. “Ik weet nog dat we in de vrije tijd van mijn vader veel reizen maakten. En dat ik werd geselecteerd voor het hardloopteam van mijn school. Ik ging daar naar de eerste klas van de basisschool en heb er lezen en schrijven geleerd.”

Lang duurde het verblijf in het land niet. Heimwee naar met name familie en het verenigingsleven braken de ouders van Marleen op. Zo kwam het dat het gezin – in Zuid-Afrika was een tweede dochter geboren – in Wissel bij Epe terecht. Haar ouders, die inmiddels 82 en 89 jaar zijn, wonen daar nog steeds.

Sportief

Marleen: “Ik heb ondernemende ouders. Ze waren altijd sportief en heel actief in het verenigingsleven. In Epe richtten ze een atletiekvereniging op. “Thuis werden regelmatig bestuursvergaderingen gehouden. En de stencilmachine waarmee het clubblad werd gemaakt stond ook thuis. Marleen herinnert zich dat haar moeder fouten weglakte met roze vloeistof en dat zij en haar zusje aan de slinger van het apparaat mochten draaien.

Op school mocht ze, na terugkeer uit Zuid-Afrika een half jaar overslaan. “Ik verveelde me te veel en mocht naar de tweede klas.” Bijzonder is dat het gezin, na het verblijf op een ander continent, nooit in het buitenland op vakantie ging. “We gingen elk jaar naar Vlieland en rond de jaarwisseling een keer naar een oom en tante in Den Haag. Dat was voor ons een verre reis.”

Verantwoordelijkheid

Marleen was in haar jeugd lid van een turnvereniging, een ponyclub en – uiteraard – van de atletiekclub van haar ouders. Hardlopen is ze altijd blijven doen en dat wil ze, na een recente hernia, weer oppakken. Dat geldt ook voor de golfsport. Hobbies zijn verder quilten, breien, tuinieren en lezen.

Haar ouder brachten haar verantwoordelijkheidsgevoel bij. “Ik had een pony en die moest ik zelf verzorgen. Tot het hooien aan toe. Als andere kinderen in het zwembad lagen, liep ik in de hitte met een hark op het land om het hooi te keren.” En ook de belangstelling voor alles wat ‘groen’ is, heeft ze van geen vreemde. “Mijn ouders waren natuurliefhebbers en hadden altijd een moestuin. Die hebben ze zelfs nu nog. En op Vlieland gingen we steeds op zoek naar Guichelheil en Zonnedauw, zeldzame kleine plantjes die daar groeien.”

Jong aan ‘t werk

Zo ging de lagereschooltijd voorbij. Daarna bezocht Marleen de Rijksscholengemeenschap in Epe. “Ik deed Havo en daarna Schoevers. En, mede omdat ik op de lagere school een jaar had overgeslagen, ging ik al op mijn 17e aan het werk. De eerste baan was bij Philips Datasystems in Apeldoorn. “Ik wilde graag overgeplaatst worden naar het buitenland en liefst naar een Franstalig land. Maar men vond mij te jong.”

Dat was aanleiding om te gaan solliciteren en dat leidde tot een baan bij het Nederlands Astmacentrum Davos. In totaal verbleef ze 7 jaar in Zwitserland. Na het astmacentrum volgden nog functies bij het Schweizerisches Institut für Allergie- und Asthmaforschung en bij hotel Schatzalp, eveneens in Davos. Dat hotel, alleen bereikbaar met een kabelbaan, stond model voor het sanatorium uit het boek ‘De Toverberg’ (Der Zauberberg’) van Thomas Mann.

Getrouwd

“In Zwitserland had ik een hele leuke tijd. Ik leerde er skiën en ik leerde mijn man daar kennen. Hij was leider van de jeugdafdeling van het astmacentrum. We zijn in Davos getrouwd. Familie en vrienden kwamen per touringcar uit Nederland om erbij te zijn.”

Terug in Nederland vestigde het stel zich in Rotterdam. Marleen volgde een marketingopleiding en deed uitzendwerk voor onder meer advocatenkantoren. In 1992 startte ze een eigen bedrijf. “Ik kende een kledingontwerpster uit Spanje. De markt daar was wat verzadigd. Ik ging met 10 jurken op pad langs Nederlandse modewinkels. Ik merkte dat hier wel een markt was voor de kleding en besloot voor mezelf te beginnen”, zo vertelt ze. Dat werk zorgde voor veel reizen naar onder Duitsland, Zwitserland en Spanje. Inmiddels is ze de bedrijfsactiviteiten aan het afbouwen.

Joppe en Gorssel

In die periode volgden verhuizingen naar Joppe en nogmaals naar Rotterdam. Marleen zegt: “In Joppe hadden we ‘t erg naar onze zin. De mensen daar waren open en we werden makkelijk opgenomen in de buurt. Die ervaring leidde ertoe dat we op zoek gingen naar een vaste plek in deze regio.” In 2005 volgde de verhuizing naar de huidige woning in de uiterwaarden van de IJssel, tussen Eefde en Gorssel.

“Toen we hier waren geland wilde ik ook graag politiek actief worden. Het had altijd al mijn interesse maar door de vele verhuizingen had het weinig zin eraan te beginnen. Ik koos voor D66. Dat is een echte middenpartij met idealen die mij aanspreken. Mijn drijfveer was het tegengaan van de verharding in de maatschappij. D66 kan links en rechts verbinden, vind ik.” Ze werd in 2014 met voorkeurstemmen in de Lochemse gemeenteraad gekozen.

Burgerberaad

Vorig jaar stond Marleen op de landelijke lijst voor D66 en voerde ze stevig campagne. De winst van D66 was niet groot genoeg om haar een Kamerzetel te bezorgen. Ze besloot zich weer vol op het fractievoorzitterschap in de Lochemse gemeente te storten. En op de lokale democratie. D66 maakt zich hard voor het Burgerberaad. Per belangrijk thema worden daar via een gewogen loting een aantal inwoners in benoemd, die meepraten en uiteindelijk ook een besluit nemen. “Door voor- en tegenstanders van bepaalde zaken met elkaar te laten discussiëren ontstaat begrip en draagvlak. Dan rolt vanzelf de beste oplossing eruit”, zo zegt ze.

Een ander item dat ze wil aankaarten is het aantal wijkagenten in de gemeente. “Volgens mij zijn dat er in Lochem nu twee.” Ze wijst op een passage in het regeerakkoord waarin staat dat de wettelijke norm één wijkagent per 5000 inwoners is. Het nieuwe Kabinet geeft aan zich aan die norm te willen houden. In dat geval zou de gemeente zeker zes wijkagenten moeten tellen.

Kernwaarden

Al pratend komt Marleen tot de conclusie dat ze met veel collega’s in de gemeenteraad goed overweg kan. Ze noemt bijna alle college lijsttrekkers. Als het gaat om de bereikbaarheid en zichtbaarheid van de gemeente pleit ze voor een aanspreekpunt op alle weekmarkten in de gemeente. Ze ziet het als een middel ter ondersteuning van de kernwaarden: vertrouwen, transparantie en integriteit.

Marleen van der Meulen in ‘t kort:

We vragen elke lijsttrekker om een aantal vragen in slechts enkele woorden te beantwoorden.

Deze week:
Marleen van der Meulen, lijsttrekker D66
Woonplaats: Gorssel
Leeftijd: 58

1. Mooiste plek in de gemeente?
De IJssel en de uiterwaarden

2. Favoriete boek?
‘Geen tijd verliezen (biografie Jeanne Bieruma Oosting 1898-1994)’ van Jolande Withuis

3. Favoriete muziek?
Calefax Reed Quintet

4. Huisdieren?
Friese stabij Aagje, 9 kippen, 1 haan, 2 Husumer varkens

5. Hobby’s?
Quilten, breien, tuinieren, lezen

6. Sport (actief of passief)?
Golf en hardlopen

7. Op welke persoon zou je stemmen als je niet op je eigen partij mag stemmen?
Bert Groot Wesseldijk (voormalig wethouder GB)

8. Gezinssamenstelling?
Echtgenoot Tom. Geen kinderen, meerdere petekinderen.